Pedofili Nedir?

Ergenlik öncesi çocuklara yönelik devam eden cinsel bir çekimdir. Bir kişinin cinsel uyarılma ve memnuniyetinin atipik ve aşırı olan cinsel davranışlarda hayal kurmaya ve buna dahil olmaya dayandığı bir durum olarak kabul edilir. Pedofili, en azından altı aylık bir süre içinde, genellikle 13 yaş veya daha küçük yaştaki  bir çocuk veya çocuklarla cinsel aktiviteye neden olan fantaziler, cinsel dürtüler veya davranışları  tanımlanır. Pedofiller daha sık erkeklerdir ve her iki cinsiyetten birine veya her ikisine de ilgi duyulabilir. Aynı ya da zıt cinsiyetteki yetişkinlerle ne kadar ilgili oldukları değişkenlik gösterir.

Pedofilik bozukluk, çocuklara yönelik herhangi bir cinsel çekiciliği reddeden ancak objektif pedofilinin kanıtlarını gösteren insanlarda olduğu gibi, bu paragrafiyi ifşa etmeye istekli kişilerde de teşhis edilebilir. Teşhis edilecek durum için, bireyin cinsel dürtüsü üzerinde hareket etmesi veya dürtüsü veya fantezisinin sonucu olarak ciddi bir sıkıntı veya kişilerarası zorluk yaşaması gerekir. Bu iki kriter olmadan, kişi pedofilik cinsel yönelime sahip olabilir ancak pedofilik bozukluk olmayabilir.

Pedofilik bozukluğun prevalansı bilinmemektedir, ancak erkek popülasyonda mümkün olan en yüksek prevalansın yaklaşık yüzde üç ila beş olduğu teorikleştirilmiştir. Kadın nüfustaki prevalansın erkeklerde prevalansın küçük bir kısmı olduğu düşünülmektedir.

Suçlular genellikle aile dostları veya akrabalardır. Faaliyet türleri değişebilir ve sadece bir çocuğa bakmayı veya bir çocuğa soyunmayı ve dokunmayı içerebilir. Bununla birlikte, eylemler genellikle oral seks veya çocuğun veya suçlunun cinsel organlarına dokunma ile ilgilidir. Araştırmalar, kendilerini güvende hissetmeyen veya yalnız hisseden çocuklarının cinsel istismar için daha yüksek risk altında olabileceğini göstermektedir.

Belirtiler Nelerdir?

Pedofilik bozukluğun teşhisi için aşağıdaki kriterlerin karşılanması gerekir:

Tekrarlayan, yoğun cinsel fanteziler, en azından 6 aylık bir süre boyunca (genellikle 13 yaşında veya daha küçük yaştaki) bir  çocukla cinsel aktiviteyi içeren dürtü veya davranışlar.
Bu cinsel dürtüler, sosyal, mesleki veya diğer önemli işleyiş alanlarında ciddi bir sıkıntı veya bozulmaya neden olmuş veya harekete geçmiştir.

Ek olarak, pedofilik bozukluğun teşhisi, bireyin sadece çocuklara özel olarak çekilip çekilmediğini, bireyin kendisine çekildiği cinsiyeti ve cinsel dürtünün ensestle sınırlı olup olmadığını belirtmelidir.

Pedofili teşhisinde bazı zorluklar var. Bu duruma sahip olan insanlar nadiren gönüllü yardım isterler – danışmanlık ve tedavi genellikle mahkeme kararının sonucudur. Bir ceza soruşturmasıyla elde edilen görüşmeler, gözetim veya internet kayıtları hastalığın teşhisinde yardımcı olabilir. Çocuk pornografisinin yaygın kullanımı, pedofilik bozukluğun tanısal bir göstergesidir. Ek olarak, genital cinsel uyarılma, laboratuar ortamında cinsel uyaranlarla ölçülebilir.

Bir grup olarak paraphiliaslar birbirleriyle yüksek komorbidite oranına ve anksiyete, majör depresyon veya duygudurum bozuklukları ve madde kötüye kullanımı bozuklukları ile eşit derecede yüksek komorbidite oranına sahiptir.

Nedenler

Araştırmalar, seks suçlularının özellikle tekrar görüşmeye eğilimli olduğu algısını kanıtladı. Gerçekte, cinsiyet suçlarına ilişkin yeniden yaşama oranları diğer tüm suç türlerine göre daha düşüktür ve araştırmalar çocuk tacirlerin yalnızca yüzde 3’ünün hapisten çıktıktan sonraki üç yıl içinde başka bir cinayet suçu işlediğini tespit etmiştir. Yüzlerce çalışmanın meta analizi, tespit edildiklerinde, mahkum olan suçluların çoğunun asla cinsel yoldan çıkmadıklarını doğrulamaktadır. (Çocukları mağdur eden tüm seks suçluları pedofil değildir; suçlu cinsel suçluların sadece yüzde 40’ı, hastalığın tanı kriterlerini karşılamaktadır.)

Tedavi, pedofillerin çocuklara yönelik çekicilikleri konusunda etkili olmalarına yardımcı olsa da, çoğu terapistler dahil olmak üzere lisanslı profesyoneller için zorunlu raporlama yasaları nedeniyle yasal sonuçlar riski nedeniyle klinik yardım almamaktadır.

Yardım isteyen pedofilik bozukluğu olan insanlar için, araştırma bilişsel-davranışçı tedavi modellerinin etkili olabileceğini düşündürmektedir. Bu modeller arasında önleyici şartlanma, bilişsel çarpıtmaların yüzleşmesi, mağdur empatisinin oluşturulması (mağdurlara sonuçların videolarının gösterilmesi gibi), iddialılık eğitimi (sosyal beceri eğitimi, zaman yönetimi, yapı), nüksetme önleme (davranışa ilişkin öncüllerin belirlenmesi [yüksek -Risk durumları] ve öncülleri nasıl bozacakları), sürveyans sistemleri (hasta davranışlarını izlemeye yardımcı olan aile ortakları) ve yaşam boyu bakım.

İlaçlar, pedofilik bozukluğu tedavi etmek için psikoterapi ile birlikte kullanılabilir.  Bilişsel terapiler bilişsel çarpıtmaların yeniden yapılandırılması ve empati eğitimini içerir. Bilişsel çarpıtmaların yeniden yapılandırılması, bir pedofilinin çocuğun faaliyete katılmak istediği düşüncelerini düzeltmeyi içerir. Empati eğitimi, suçlunun mağdurun bakış açısını almasına, mağdurla özdeşleşmesine ve verdikleri zararı anlamalarına yardımcı olmayı içerir. Olumlu koşullandırma yaklaşımları sosyal beceri eğitimi ve alternatif, daha uygun davranışlara odaklanır. Yenileme, örneğin, hastaya davranışını değiştirmesine yardımcı olabilecek acil geri bildirim vermeyi içerir.

Pedofilik arzuyu azaltmak için prognozu belirlemek zordur, çünkü çocuklar hakkındaki uzun süredir devam eden cinsel fantezileri değiştirmek zor olabilir. Bir uygulayıcı fantezilerin yoğunluğunu azaltmaya çalışabilir ve bir hastanın başa çıkma stratejileri geliştirmesine yardımcı olabilir, ancak birey bir sorunun var olduğunu kabul etmeye istekli olmalı ve başarılı olma şansı için tedaviye katılmaya istekli olmalıdır. Dinamik psikoterapi, davranışsal teknikler, kimyasal yaklaşımlar ve hatta cerrahi müdahaleler karışık sonuçlar verir. Yaşam boyu bakım en pragmatik ve gerçekçi yaklaşım olabilir.